Een wedstrijd spelen in Broek in Waterland is eigenlijk de Goden verzoeken. De gehele maand was het bij Lucky Ajax droog geweest als de wedstrijd naderde, maar nu viel de regen met bakken uit de lucht toen we de afslag vanaf de N-247 namen en onze auto achter die van Brian Roy parkeerden op steenworp afstand van het veld van de plaatselijke vereniging SDOB. In 1928 was SDOB opgericht en vierde dit jaar haar 75-jarig jubileum. Het was goed te merken dat de wedstrijd tegen Lucky Ajax centraal stond in alle jubileumactiviteiten. De wedstrijd was stevig gepromoot in het dorp en veel regionale sponsors ondersteunden deze happening financieel.

Helaas, toen wij het bescheiden, maar o zo sfeervolle terrein van SDOB betraden, voelden we letterlijk nattigheid. Rondom het veld stond alles blank en met man, macht en met 'prikkers' trachtte diverse terreinknechten het regenwater te doen verdwijnen. Het was een uur voor de wedstrijd, dus we hadden nog even alvorens de wedstrijd zou aanvangen. Aan de zijkanten, bij de twee dug-outs, was men druk doende al het water met een bezem aan de kant te vegen, om zodoende de paden rondom het veld droog te krijgen voor de arriverende Ajacieden en het belangstellende publiek. Maar het werd al snel duidelijk dat de wedstrijd door de hevige buien beïnvloed zou worden.

Toen John Bosman arriveerde, gingen de gedachten meteen terug naar april 1987 in Zaragoza. John scoorde toen twee keer in het waterballet in de halve finale van de Europa Cup 2, maar kreeg ook een rode kaart. 'Alleen zag het veld er vóór de wedstrijd nog goed uit, maar een wolkbreuk van tien minuten zette alles onder water', blikte John met een terecht gevoel van trots terug op één van de vele hoogtepunten uit zijn actieve carrière. Rob Witschge had zijn zwemvliezen thuisgelaten, maar kon er de humor wel van inzien, toen hij heel flegmatiek over de provisorisch neergelegde planken over het water naar de kleedkamer liep. Bij ons gingen de gedachten terug naar het eind van de jaren tachtig, toen Rob een terugspeelbal van Erik Gerets tijdens Ajax - PSV in het Olympisch Stadion onderschepte en Ajax op een 1-0-voorsprong zette. Ook bij de generatie van Sjaak Swart kunnen we een regen- cq. modderwedstrijd noemen: Fenerbahce - Ajax in de Europa Cup 1 in het seizoen 1968/1969, net als de wedstrijden tegen Zaragoza en PSV, won Ajax ook deze wedstrijd, zodat we mochten concluderen dat Ajax en water elkaar toch niet zo slecht liggen....

Binnen smaakte het kopje koffie wonderwel, al was het alleen maar omdat het warm was. Met Joost Phillipona van de organisatie namen we de voorbeschouwing en de opstellingen door, tevens babbelden we wat met de Ajacieden. Eef Melgers reageerde meteen op zijn status van publieksfavoriet (lees: verslag Zeerobben - Lucky Ajax), maar getuige zijn sluiproute richting de kleedkamers weet hij zich niet echt raad met het verwachtingspatroon van de persdienst van Lucky Ajax. In de kantine kletste Eef nog even bij met familie van Robbie de Kip, voormalig teamgenoot van Eef toen hij bij Haarlem speelde. Na het ophalen van herinneringen, was de tijdg ekomen om te verkleden en te wennen aan de gladheid van het veld.

De ongeduldige jeugd, die veelal de spelers niet bij naam kenden, wilde zelfs tijdens de warming up een handtekening ontvangen. Gezien de hoeveelheid toeschouwers (zeker in vergelijking met de voorgaande wedstrijden) zou de kans op een handtekening na de wedstrijd vele malen groter zijn dan voorheen. Om half acht betraden beide teams de grasmat er was er tijd voor de gebruikelijke elftalfoto. Veel aandacht was er voor Frank Rijkaard, die net als Ronald Koeman in Harlingen, nog vers in de Ajax-harten leeft. Helaas voor de spelers, maar nog meer voor de organisatie van SDOB zelf, was de enorme regenbui die zich aandiende na enkele minuten spelen. Met tientallen paraplu's langs de zijlijn, gingen onze gedachten terug naar het Olympisch Stadion. Met één groot verschil: destijds kwamen we verkopers van snoep en chocolade tegen, nu liepen we een vriendelijke vrouw tegen het lijf die SDOB-paraplu's aan de man trachtte te brengen. Wij besloten onze eigen paraplu maar te halen om zodoende onze apparatuur een langer leven te bieden.

Na een klein kwartiertje was het weer droog en stond de brilstand nog steeds op het scorebord. Het optisch veldoverwicht was voor de Ajacieden, maar de eindpass werd bemoeilijkt door het gladde veld. Met name Sjaak Swart op het middenveld ondervond veel hinder van het veld bij het omdraaien tijdens het rennen. Symbolisch voor de staat van het veld, was de balaanname die Eef Melgers halverwege de eerste helft in gedachten had. De bal schoot door op het gladde veld en Eef keek vertwijfeld en geïrriteerd naar de natte zoden op Waterlandse bodem. 

De wedstrijd kende weinig kansen voor beide elftallen, en als er al in het zestienmetergebied werd gespeeld, dan was de voorzet over het algemeen te hard of onscherp. Refererend naar Zaragoza vond Frank Rijkaard halverwege dat het met het veld wel meeviel, maar optimaal was het niet.

Na de thee drongen de Ajacieden eerst nog even aan. Getuige de scheldkannonade van Simon Tahamata, waren er gevoelige dingen gezegd in de kleedkamer. Met Wilco van Buuren, Johnny Jansen en Martin Wiggemansen voor Gerrie Mühren, Sjaak Swart en Eef Melgers voerde de Rood Witten de druk iets meer op dan voor de rust. De kansen namen toe en in de tiende minuut van de tweede helft speelde Dick Schoenaker Brian Roy knap vrij op de rand van het strafschopgebied. Zijn afstandsschot was onhoudbaar voor de keeper van de thuisclub, zodat Lucky Ajax toch een 1-0-voorsprong kon nemen. 

En Ajax bleef in balbezit, dominant en dus op zoek naar de tweede treffer. Met name John Bosman werd vanaf de flanken in de lucht gezocht, maar door een gebrek aan zuiverheid en (logisch) te weinig beweging voorin, kwamen er geen grote kansen. Een afstandsschot van Sonny Silooy ging net over, en de hoeveelheid slidings nam toe, wat soms leidde tot vrij harde overtredingen. Zo'n tien minuten voor het einde nam de thuisclub, die vanwege de presentie in de nacompetitie was aangevuld met vijf oud-spelers, het initiatief over. Dit leidde tot ongeveer zes à zeven goede doelkansen, maar Stanley Menzo bleek voldoende scherp te zijn gebleven en moest bij elke kans in actie komen. Op de Ajax-bank genoot men van de vloeiende SDOB-aanvallen, die eigenlijk een gelijkspel tot gevolg had moeten hebben. Zover kwam het echter niet en Brian Roy was eindelijk weer eens de matchwinner in Ajax-tenue. De handtekeningenjagers betraden het veld voorzichtig (glad) en we zagen dat de bovenlip van Simon bloedde, waarvan we niet wisten waardoor het was gekomen.

Na afloop werden we perfect opgevangen door de organisatie van SDOB, konden zonder problemen genieten van een glaasje fris en een hapje. Toen de spelers kwamen en de meeste handtekeningenjagers waren voorzien, werd er nog even vooruit gekeken naar de naderende wedstrijden tegen Nulandia (donderdag 22 mei), VVGA (zaterdag 24 mei) en SC Muiden (vrijdag 30 mei) en werd optimaal genoten van een warm buffet, dat overheerlijk smaakte. Complimenten voor de organisatie, en het publiek dat ondanks het slechte weer toch met 750 personen was komen opdagen. Na de wedstrijd was en bleef het nog lang en gezellig druk in de kantine van SDOB....

Scoreverloop: 55. Brian Roy 0-1

Scheidsrechter: Jaap van der Niet 
Aantal toeschouwers: 750 

SDOB: 

1. Jan Evenboer, 3. Erwin van Eck, 5. Neal Pels, 6. Matthijs van Eck, 7. Matthijs Kaars, 8. Hans Meister, 9. Marco van der Meiden, 10. Patrick Kouwenoord, 11. Gerrit Huibers, 13. Dennis Luitjes, 15. René Bunschoten 
Reserves: Peter Kreetz, Leo Boon, Kees Tromp, Dirk-Jan Langendijk, Cor Mirani, Evert Elzinga, Thomas van der Starre, Emiel de Ruijg

Trainer: Dirk Kouwenoord en Henk Bolks

Lucky Ajax:

1. Stanley Menzo, 2. Eef Melgers, 3. Dick Schoenaker, 4. Sonny Silooy, 5. Rob Witschge, 6. Frank Rijkaard, 7. Gerrie Mühren, 8. Sjaak Swart, 9. John Bosman, 11. Brian Roy, 14. Simon Tahamata
Reserves: Martin Wiggemansen, Johnny Jansen, Wilco van Buuren
Trainer: Werner Schaaphok