Ruim vijf dagen na de slijtageslag in Wernhout stond de volgende topwedstrijd voor onze helden op het programma. Wederom zou het promotieteam van Lucky Ajax het Brabantse aandoen. Gelukkig maar, want de mooiste vrouwen komen toch echt uit deze provincie en dat weten de spelers inmiddels maar al te goed. Voor de redactie is het momenteel wachten op een trainingskamp ten tijde van carnaval…al is het maar om de saamhorigheid nog groter te maken, en dan niet alleen gericht op de derde helft….

Bij aankomst te Sportpark Elzenhoven vroegen wij ons af of de wedstrijd wel doorging. In navolging van good-old Mick Jagger leek het ons wel gepast als ook Sjaak Swart zich had afgemeld wegens een ietwat scherpe aardbei, zodat ook hij (in navolging van Mick) naar het Nederlands elftal had kunnen kijken. Je hebt bikkels en je hebt bikkels. Sjaak was in Waalwijk, dus we waren niet voor niks gekomen.

Wat betreft het publiek viel het nog wat tegen. De concurrentie van de rechtstreekse televisie-uitzending van Belgie - Nederland speelde de organisatie parten. Een jaar geleden hadden we ongetwijfeld ook achter het kastje gekropen, maar sinds we weten dat de wedstrijden van Lucky Ajax zo leuk zijn en er zo goed gevoetbald wordt, skippen we zelfs wedstrijden van Ajax 1 om de rasechte Amsterdamse Ajacieden aan het werk te zien. Dat zouden er meerdere moeten doen…

Na een perfecte ontvangst en een zeer informatieve babbel met de enthousiaste organisatoren Bas Bruurmijn en Johan Kuysten, zagen we de reeds aanwezige Ajacieden zich reeds naar de kleedkamer begeven. Opvallen vroeg, maar de tegenstanders van vanavond waren van een iets zwaarder kaliber dan voorheen. Waalwijk en omgeving had haar sterkste troeven uit het Waalwijkse voetbal opgetrommeld en deze stonden licht grommend naar de dollende klas van Werner te kijken. Wie begint niet te gruwelen bij onder meer de namen van Marcel Brands en Ad van de Wiel? Zeg het niet te hard tegen John van 't Schip, Brian Roy, en Rob en Richard Witschge, want deze Van de Wiel zorgde ervoor dat Ajax 1 in het seizoen 1987/1988 door RKC werd uitgeschakeld in de KNVB-beker. Tijd voor revanche?

Tijdens de warming up werd het aardig wat drukker.Het meeste publiek kon het speelveld erg makkelijk vinden, in tegenstelling tot Simon Tahamata, die abusievelijk het Waalwijkse centrum was ingereden en enkele keren de route naar het veld had moeten vragen. Hieruit blijkt, dat de routebeschrijvingen op deze site in Belgie nog steeds niet of niet goed doorkomen, want dan had Simon nog meer tijd gehad voor een kopje koffie of thee.

De opkomst van de spelers was rond de klok van half acht. Met de muziek van Koning Voetbal en de clubliederen van Rood Wit Blauw en Ajax op de achtergrond, betraden de mattadoren de ietwat hobbelige grasmat van RWB. Richard Witschge moest zich op deze manier thuis hebben gevoeld, want in Amsterdam mocht hij tot voor kort eenmaal in de 14 dagen op zo'n knollenveld trainen. Voor de rest was het wederom omschakelen, maar de keuze van schoenen en noppen lieten ze er niet vanaf hangen.

Het weer (22 graden, droog, zonnetje) was echt perfect toen enkele minuten na half acht de namen van de beide selecties werden opgenoemd. Opvallend was wederom de vermelding dat Sjaak Swart 65 jaar was geworden, alleen men dacht dat dit afgelopen weekend was geweest. Richard Witschge maakte gretig misbruik van deze opmerking, door Sjaak wederom te feliciteren, en zelfs bijna te omhelzen. Genoeg ceremoniële activiteiten, die korter duurden dan in Wernhout. De bal ging rollen en het was duidelijk zichtbaar dat Werner de spelers had aangegeven rustig de kat uit de boom te kijken.

Opvallende gegevens bij deze wedstrijd was dat Rob en Richard Witschge voor het eerst sinds het begin van de jaren negentig weer een officiele wedstrijd samenspeelden. Het moet bij het Nederlands elftal geweest zijn, dat de Witschges dit voor het laatst hadden gedaan. Beiden moesten zorgen voor voldoende aanvoer voor John Bosman. Saillant detail: volgende week speelt de club van Rob Witschge, ADO'20, haar eerste competitiewedstrijd tegen AFC, de club van Stanley Menzo EN van John Bosman. John Bosman had na de warming up al duidelijk laten blijken last te hebben van zijn hamstring en liet bij zijn eerste balaanname de bal meteen van zijn voet stuiteren. Rob Witschge maakte adrem gebruik van deze situatie door John erop te wijzen dat 'dit volgende week waarschijnlijk precies hetzelfde zou gaan'.

Het werkte blijkbaar als een rode lap op een stier, want John zette alles op alles om zijn gram te halen. Na 13 minuten spelen zorgde hij met een loepzuivere kopbal voor de eerste treffer van de avond: 0-1. Even leek het erop of de jubilerende selectie (alles in het kader van 700 jaar Waalwijk) iets terug zou doen, maar Dennis Nederlof bewees een uitstekende stand-in te zijn voor de geblesseerde Fred Grim. Ongeveer 20 minuten was de wedstrijd oud toen John Bosman de bal op de rand van het strafschopgebied kreeg aangespeeld en de bal op de lat schoot. In de rebound kreeg hij wederom een goede kans, maar hij stond met zijn rug naar het doel van Waalwijk-goalie Jan van der Schans. Wat zijn medespeler Marco van Basten in oktober 1987 tegen FC Den Bosch kon, deed John Bosman iets minder spectaculair vanavond in Waalwijk: met een omhaal op enkele meters van het doel knalde hij de bal alsnog in de touwen en de score was verdubbeld: 0-2.

We hadden reeds voor de wedstrijd aan John gevraagd of hij wederom een hattrick voor ons wilde maken. Dit werd lachend naar het land der fabelen verwezen, want een half-fitte Bosman moest blij zijn als hij de rust zou halen. Binnen een half uur stond deze hattrick toch op het bord. Een schot van Tahamata kopte John alert binnen en zijn tweede hattrick binnen een week was een feit. Waar hadden ze ook alweer een spitsenprobleem? Was het Amsterdam-Zuidoost toevallig?

Vlak voor de thee maakte Martin Wiggemansen er nog 0-4 van. Maar om nou te zeggen dat het een walk-over was: zeker niet! De Waalwijkers voetbalden lekker mee, met een gretige Ad van der Wiel in de voorhoede. Wat wel te zien was, was dat de onzen een stuk fitter en ingespeelde oogden. Enkele afstandschoten van de thuisclub werden knap gered door een ijzersterke Dennis Nederlof. Zo bleef die nul halverwege nog op het bord staan.

Na de rust twee verse krachten: Eef Melgers en Peter van der Hengst, voor Martin Wiggemansen en de licht-geblesseerde John Bosman. 'Uit voorzorg' lichtte Bosman na een verfrissende douche toe. Wij gaven hem groot gelijk, kijkend naar de loodzware duels de komende vijf dagen in Zutphen en Zandvoort.

Wat de geijkte aanvallers van Waalwijk, Ad van der Wiel, Arno van der Schans en Frank Moonen in de eerste helft niet gelukt was, lukte Ton Buster van WSC tien minuten na de thee wel. De bal kwam voorin nu wel goed voor en Ton Buster liet ditmaal Dennis Nederlof kansloos: 1-4. En het Brabantse publiek was terecht zeer tevreden. Maar er was nog een speler die zijn reputatie wilde waarmaken: Brian Roy. Hij had de positie van John Bosman als diepste spits overgenomen en met de beweeglijkheid van Simon Tahamata en John van 't Schip aan de flanken, kreeg ook Brian alle ruimte om te dartelen als in zijn beste jaren. Dat niet elke actie het gewenste rendement haalt, weten we al jaren. Maar het was een absolute lust voor het oog. Vijf soms wel zes verdedigers moesten eraan te pas komen om Roy niet het zestienmetergebied binnen te laten gaan. Daarom besloot Brian in de 17e minuut van de tweede helft een schot van afstand te wagen, die keihard tussen de handen van keeper Jan Verschuren heenging: 1-5. Meteen een minuut later speelde Brian Simon helemaal vrij voor het doel. Helaas was het stiffie iets te hard (er stond echt geen wind) en bleef de teller bij Simon vanavond op nul staan. Twee minuten later bewees Roy dat hij het ook vanaf de zijkant kan. Iets links van de goal haalde hij ineens verwoestend uit : 1-6. Dit doelpunt deed de Ajacieden in de dug-out terugdenken aan de eerste goal die Brian voor Ajax scoorde, bij zijn debuut tegen FC Twente in seizoen 1987/1988 (5-1 winst, red.).

Tevreden speelden de Ajacieden de wedstrijd uit en tot veel kansen kwam het aan beide kanten niet meer. Opvallend was dat Dick Schoenaker een kwartier voor tijd in een duel verkeerd terechtkwam en even geen lucht kon krijgen. Hij moest meteen vervangen worden door Martin Wiggemansen. Werner liep met hem mee naar de kleedkamer en miste hierdoor de laatste tien minuten. Dick had nu wederom last van dezelfde blessure als in Enkhuizen, en dat is vervelend voor de bezetting van Lucky Ajax in de laatste wedstrijden van het kalenderjaar.

De handtekeningenjagers kwamen weer flink aan hun trekken na afloop van de wedstrijd. Gelukkig floot scheidsrechter John Kocken iets eerder af dan de bedoeling was, want het werd al aardig donker op het veld. Na de wedstrijd was er in de VIP-tent uitgebreid tijd voor een gezellige nababbel, een hapje en een drankje. Een wederom fantastisch georganiseerde avond door met name de voetbaldieren van RWB. Het werd voor hun het hoogtepunt wat ze voor ogen hadden, en ook de Ajacieden straalden na afloop in de VIP-tent. Rob en Richard zien we terug in Zandvoort, net als Martin en Brian die met hun jeugdteam een internationaal toernooi gaan spelen (succes heren!). Van Simon nemen we komende zaterdag in Zutphen afscheid voor wat betreft zijn verdiensten voor Lucky Ajax.

Met een welgemeende stevige handdruk verlieten wij Sportpark Elzenhoven in Waalwijk om de A27 richting Utrecht/ Amsterdam te vervolgen. Geheel op verzoek van een ongeduldige Eef Melgers en Peter van der Hengst moest er middenin de nacht nog voor een wedstrijdverslag gezorgd worden, anders 'kijk ik niet meer op die site', aldus Eef die vrij hoge financiële voorwaarden heeft gesteld aan het operationeel gaan van www.eefmelgers.nl !

Als laatste willen wij alle Waalwijkers danken voor hun enthousiasme, de organisatie en hun medewerking (onder meer naar ons toe)… Hopelijk tot ziens !

Scoreverloop: 13. John Bosman 0-1, 20. John Bosman 0-2, 25. John Bosman 0-3, 31. Martin Wiggemansen 0-4, 45. Ton Buster 1-4, 52. Brian Roy 1-5, 55. Brian Roy 1-6

Scheidsrechter: John Kocken

Assistent-grensrechters: Gerrit Kolstoot en Dirk Prins

Toeschouwers: 700

Oud Waalwijk:

Jan van der Schans (SSC'55), Antoine van Pelt (SV Capelle), Nico Klerkx (Baardwijk), Andre Govaerts (Waspik), Eddy Kuiten (The White Boys), Marcel Brands (RKC), Peter van Caem (NEO'25), Arjan Rijken (SV Capelle), Frank Moonen (RWB), Ad van de Wiel (RKC), Arno van der Schans (RWB)

Reserves: Jan Verschuren (Waspik), Piet Langemans (WSC), Ruud van de Heuvel (Baardwijk), Bert Jan Visser (NEO'25), Maurice Boer (The White Boys), Ton Buster (WSC), Berry Bruurmijn (RWB)

Trainer: Theo van de Bogaert

Lucky Ajax:

1. Dennis Nederlof, 3. Dick Schoenaker, 4. Rob Witschge, 5. Martin Wiggemansen, 6. Gerrie Muhren, 7. John van 't Schip, 8. Sjaak Swart, 9. John Bosman, 10. Simon Tahamata, 11. Brian Roy, 14. Richard Witschge

Reserves: 13. Peter van der Hengst, 15. Eef Melgers

Trainer: Werner Schaaphok